Silovanja u ratu u Bosni i Hercegovini

Tokom rata u Bosni i Hercegovini, koji su vodila njena tri najbrojnija naroda, i genocida koji je bio njegov rezultat nasilje je poprimilo i rodni karakter s obzirom na to da je Vojska Republike Srpske (VRS) provodila politiku genocidnog silovanja prema Bošnjacima (bosanskim Muslimanima).^[1] Procjene ukupnog broja silovanih žena tokom ovog rata kreću se u rasponu od 12.000 do 50.000. Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (engleski: ICTY) objavio je da su "sistematsko silovanje" i "seksualno ropstvo" u vrijeme rata zločin protiv čovječnosti, od čega je teži jedino ratni zločin genocida. Iako ICTY nije tretirao masovna silovanja kao genocid, po organiziranosti i sistematskoj prirodi masovnih silovanja bošnjačkih žena jasno je da su ona bila dio veće kampanje genocida.^[2][3][4]

Iako su tokom sukoba žrtve silovanja bile pripadnice svih naroda, ogromnu većinu ratnih zločina počinila je Vojska Republike Srpske (VRS) i srpske paravojne jedinice, koje su koristile silovanje kao sredstvo terora, kao dio njihovog programa etničkog čišćenja.^[5][6][7] Presuda Dragoljubu Kunarcu, pripadniku VRS-a, bila je prvi slučaj – bilo u nacionalnoj, bilo u međunarodnoj sudskoj praksi – da neka osoba bude osuđena za korištenje silovanja kao oružja u ratu. Jako medijsko praćenje okrutnosti srpskih paravojnih i vojnih snaga prema muslimanskim ženama i djeci izazvalo je međunarodnu osudu srpskih snaga.^[8][9]

Nakon rata je snimljeno nekoliko nagrađivanih dokumentaraca i filmova koji se bave ovom tematikom.

1. ^ Johan Vetlesen 2005, str. 197.
2. ^ Bećirević 2014, str. 117.
3. ^ Cohen 1996, str. 47.
4. ^ Boose 2002, str. 73.
5. ^ Totten i Bartrop 2007, str. 356–57.
6. ^ Henry 2010, str. 65.
7. ^ Hyndman 2009, str. 204.
8. ^ Stiglmayer 1994, str. 202.
9. ^ Morales 2001, str. 180.